Znaki drogowe, a ich wielkość i widoczność

Znaki drogowe koordynują ruch pojazdów, ostrzegają przed niebezpieczeństwami, wskazują na prawa i obowiązki kierowców oraz informują o specyfice dróg i ułatwiają orientację w terenie. To bardzo ważne elementy systemu bezpieczeństwa na drodze, których zadaniem jest minimalizacja zagrożeń w ruchu drogowym. Nieprzestrzeganie znaków drogowych może skutkować poważnymi karami finansowymi i stwarza niebezpieczeństwo na drodze. Z tego względu znaki drogowe muszą być maksymalnie widoczne, na co składają się nie tylko ich wymiary i lokalizacja, ale również barwy czy odblaskowość.

Jak duże powinny być znaki drogowe?

Warunki techniczne umieszczania znaków drogowych oraz ich wyglądu regulowane są przepisami załącznika do Rozporządzenia z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Wyznacza ono pięć grup wielkości znaków:

Znaki wielkie. Umieszczane są przy głównych jezdniach oraz na autostradach.
Znaki duże. Umieszczane są przy głównych jezdniach oraz drogach ekspresowych, a także drogach dwujezdniowych poza obszarem zabudowanym i w obszarze zabudowanym, gdy dopuszczalna prędkość to minimum 60 km/h.
Znaki średnie. Umieszczane są przy jednojezdniowych drogach krajowych i wojewódzkich, drogach powiatowych oraz na łącznicach autostrad i dróg ekspresowych.
Znaki małe. Umieszczane są na drogach gminnych. Zaliczamy do nich także drogowskazy na drogach powiatowych.
Znaki mini. Umieszczane są na wąskich uliczkach zabytkowych miast, tablicach kierujących i słupkach przeszkodowych. W wyjątkowych sytuacjach można je umieścić na drodze w obszarze zabudowanym, jeżeli warunki nie pozwalają na zastosowanie większych znaków.

Wymiary długości boku i podstawy, średnicy oraz wysokości dla poszczególnych grup wielkościowych znaków różnią się od siebie w zależności od typu znaku. Wartości są inne dla znaków ostrzegawczych, nakazu, zakazu oraz informacyjnych.

Co decyduje o widoczności znaków drogowych?

Widoczność znaków drogowych bezpośrednio przekłada się na możliwość dostrzeżenia i odczytania znaku przez kierowcę oraz pozwala na wywołanie prawidłowej reakcji uczestnika ruchu drogowego. O widoczności znaków drogowych decydują zastosowane materiały odblaskowe i barwa lica. Zasadniczo kolor czerwony określa zakaz, zielony i niebieski zezwolenie, a żółty ostrzeżenie. Rodzaj folii odblaskowej uzależniony jest typem drogi oraz usytuowaniem znaku. Dla znaków umieszczanych nad drogą zawsze stosuje się folię odblaskową typu 2 z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, na których wymagana jest folia pryzmatyczna. Folię odblaskową typu 1 można stosować dla znaków umieszczonych obok jezdni na drogach wojewódzkich, gminnych i powiatowych. Dwujezdniowe drogi krajowe oraz autostrady i drogi ekspresowe wymagają folii odblaskowej typu 2. Odwrotna strona znaku powinna mieć barwę szarą oraz zawierać dane identyfikujące producenta oraz informujące o typie folii i czasie produkcji.

Barwa znaków drogowych musi spełniać określone wymagania fotometryczne, a wielkość liter i odstępy pomiędzy nimi muszą być zgodne z normami. Odblaskowość oceniania jest na podstawie współczynnika iluminacji oraz odblasku. Odblaski powinny umożliwiać identyfikację znaku bez efektu rażenia oraz posiadać właściwości samoczyszczące. Ich efektywność podczas opadów nie może spaść o więcej niż 25%. Rola znaków drogowych wzrasta zwłaszcza przy obniżonej widoczności na drodze, dlatego powinny być one nie tylko czytelne i rozpoznawalne, ale również przyciągać wzrok kierowcy. Obok odblasków stosuje się także podświetlenie znaków drogowych.